daar zit ik dan op men eigen zevensprong,
dacht dat ik dit verdriet wel overwon.
zoekende naar antwoorden,zal ik ze ooit vinden,
dacht dat we ons voor altijd zouden binden,
men hart gevuld met verdriet,
denk terug aan de dag dat jij me verliet.
eenzaam en alleen,bewandel ik nu deze wegen.
dagen gevuld met tranen,ik kan er niet meer tegen.
denk terug aan die dag dat ik in je ogen keek,
diezelfde ogen waarvoor ik bezweek.
die blik die nu alleen nog in mijn herinnering leeft,
denk terug aan ons samen zijn.
tranen van verdriet,en hart verscheurd door pijn,
dat wat nooit meer zal zijn,
daar zit ik dan op mijn zevensprong,
weet door men verdriet geen kant meer op,
ooit zal deze pijn vervagen,
tot die dag vullen tranen mijn dagen.