openheid verblijd
éénieders hart
waar naar wegen ook lijden
zinderende woorden
stilte doorboord
angst en droefnis
niet te begrijpen
het leven verder slijten
in gemis en koude
waar zijn de woorden voor
waar we eens op bouwde
en het gevoel van vrede
het gebaar dat we aanbeden
bindend verloren
geest sterk aanhoren
vechtend tegen stormen
bliksem schicht verwondend
het hart van welleer
wolken bezeren in ziel doordrongen
waar mond van vol is
is ieders pijn... zo leeg
eens te meer aanhoren
het is eigen hart dat bloed
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
in koude zittend afwachtend naar de zon wens ik julie een rustige nacht, lees morgen wel nu even vlug onder de wol
knufliefs