Overal donker, nergens licht
altijd hetzelfde uitzicht
na leven komt dood...

Altijd zij het die woorden,
die tollen in mijn hoofd
en vooral dan ene woordje dood...

Waarom leef ik hier
het is koud
ik doe niemand een plezier
dit leven is helemaal fout!
alle mensen blij
en ik, ben straks weer vrij

Vrij, weg van dit leven,
deze ketens, waar ik alles aan moet weggeven...

ik ben 21 jaar oud,
en helemaal niemand die van me houdt...
Altijd alleen,
zonder ook maar iemand om me heen

Help me, help me
hoorde ik op die ene dag
ik hielp je,
maar geen enkele lach

Ik kende jou,
jij kende mij,
nooit een lach,
altijd gedacht,
wanneer ben ik vrij?

Maar van af die dag,
weet ik,
ik heb jou,
jij hebt mij
je weet dat ik van je hou

Een jaar later en we wonen samen,
zijn gelukkig,
what heb ik vroeger lopen uitkramen?

ik ben vrij,
vrij van de dood,
en alleen maar blij!
ik ben gelukkig,
en ben bang voor de dood...