Ik voel me alleen
Alleen-alleen
Afgezonderd van de rest
Een vreemd, onbegrepen wezen
Nee, ik voel me niet zo best
Ik voel me gespannen
Nu al veel te lang
Ik voel me uit het normale leven verbannen
Ze verwachten teveel van me
“Ik kan het niet!!”
Wil ik schreeuwen
Dit allemaal kost me teveel energie en verdriet
Wie weet hoe lang dit duurt, eeuwen?
Ik kan het niet, ik kan het niet!
Ik hoor dit niet te kunnen
Ik hoor dit niet te kunnen verdragen
Ik ben verdomme 15 jaar
Wie kan mij antwoorden geven op al mijn vragen?
Niemand, niet waar?
Ik snap het niet
Waarom ik, en waarom nu al zo lang?
Is er iemand die mijn roep om hulp ziet?
Niemand, ben ik bang
Iedereen heeft wel medelijden
Maar dat zoek ik helemaal niet
Ik zoek naar antwoorden en begrip
Naar troostende woorden voor mijn onmacht en verdriet
Naar rust en grip
Naar houvast, hoop en zekerheid
Dat zou zo heerlijk zijn
Maarja, no-can-do meid
Ik heb verdomme zoveel voor m’n kiezen gekregen
Het is gewoon allemaal teveel
Ik wil pauze en rust
Zodat ik het kan verwerken, dit geheel
De grens is bereikt, nu voor de allerlaatste keer
Ik zit aan mijn limiet
De dijk houdt het niet meer
Ik kan dit niet, ik kan dit niet!