onder een donker wolken dek
loop ik diep in gedachten
waar ben ik toch fout gegaan
wat kan ik nog verwachten
nog niet zo lang geleden
voelde ik me heel erg blij
maar na een korte tijd
is het allemaal voorbij
steeds weer diezelfde muur
waar ik telkens tegen vecht
maar zoals gewoonlijk weer
komt er nooit iets van terecht
ik zit met vele twijfels
heel erg diep van binnen
raak vaak in mijn eentje
heel langzaam buiten zinnen
ik kan er niet goed tegen
dat echt niemand zomaar ziet
dat ik aan het vechten ben
tegen een eindeloos verdriet
laat me nu maar rusten
laat me maar helemaal aleen
laat mijn hart verkillen
tot een harde steen!