Een weg heel lang
zo koud en alleen
rugzak over vol
van de illusie die verdween
een weg, overwegen
elke stap die ik zet
terug kan niet
de afgrond als je niet oplet
een weg, niet weten
waar het eindigt
de eerste passen zijn gezet
donker, aan het einde licht
mag ik hier wel lopen
kan ik de weg wel aan
kan ik zelf nog hopen
of kom ik stil te staan
wankelend onder mijn voeten
zijn het alleen maar stenen
ik zal doorlopen moeten
waar is toch dat pad, verdwenen
Peter van Tiel: | Donderdag, maart 23, 2006 13:57 |
Jij vindt vast het juiste pad wel weer Wees blij met je leven, je kinderen, wat je bezit. En blijf hopen op wat meer geluk in de toekomst. Een troostknuffie van, Peter. |
|
vivika: | Donderdag, maart 23, 2006 12:33 |
met jouw wijsheid vind je de weg vast terug knuff | |
erje: | Donderdag, maart 23, 2006 11:58 |
ja Remie je weet toch dat je nooit van het pad mag gaan vooral in de bergen is dat erg gevaarlijk liefs erje |
|
lachebekje1988: | Donderdag, maart 23, 2006 11:12 |
Heel mooi verwoord, hoop dat je het weer terugvindt. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, maart 23, 2006 10:07 |
blijf er in geloven het gaat je lukken groetjes Dirk | |
Reiger: | Donderdag, maart 23, 2006 08:20 |
Kon ik je het goede pad maar wijzen..... Mooi beschreven |
|
Artifex: | Donderdag, maart 23, 2006 07:55 |
In gedachten reik ik je de hand, wil je van ganzer harte het pad op trekken. Liefs, Artifex. |
|
Kus Kweeksel: | Donderdag, maart 23, 2006 07:52 |
bekijk het leven verder avontuurlijk ; spanend,toch? al ben ik iet altijd de geschikte mens voor goede raad | |
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 23 maart 2006 | ||
Thema's: |