Je moest eens weten hoeveel ik van je houd.
Jij, de enige die ik volledig vertrouwd.
Altijd kon ik terrecht bij jouw.
Dat is ook één van de redenen waar om ik zoveel van je hou.
Toen werd jij gegrepen door dat vreselijke lot.
Ik begreep het niet, heb een stil verwijt tegen God.
Je leefde in een hele moeilijke tijd.
iedere dag weer, vocht je, die té zware strijd.
Als ik je zo zag deed mijn hartpijn van verdriet.
Waarom nu jij, je verdient dit niet.
Vaak praatte ik met jouw over het leven.
Je leerde mij dat je niet alleen moet nemen maar ook moet geven.
Dit nu zal ik verder bij mij dragen.
En doorgeven aan de mensen die bij mijkomen met vragen.
Ik weet nu niets meer te zeggen.
Om deze gevoelens duidelijk te maken, om het uit te leggen.
Ik zag een sterke vrouw die is moe gestreden,
Nu je niet meer bij ons bent, zalik altijd terug denken aan het mooie verleden.
Wij stonden hulpeloos aan de kant,
want het lot had de overhand.
Het zal erg moeilijk voor ons zijn.
Om om te kunnen gaan met het verdriet en de pijn.
Nooit zal ik jouw vergeten.
Ik wil je zeggen: dat ik ontzettend veel van je hou.
Jij bent de alleliefste en de allemoedigste vrouw.
(dit gedicht heb ik gemaakt voor mijn 2e moeder die is overleden, het word ook voorgelezen op de begrafenis, dit laat zien hoeveel ik van haar gehouden heb)