Ik wilde
Ik wilde
Alles beleven
Het leven beleven
Heb alles gegeven
Ik wilde
De sterren voor jouw
Van de hemel plukken
Omdat ik zoveel van jou hou
Ik wilde
Samen
Tot wij oud en grijs zouden zijn
Samen
Vreugde en pijn
Samen
Maar dat mocht niet zo zijn
Ik wilde
Ja, ik wilde
Maar jij niet meer
Dat doet mij zo zeer
Jij hebt mijn hart vertrapt
Voelde mij zo sterk als een boom
Maar ben nu omgekapt
Ik wilde
Dat ik niet meer aan jouw dacht
Maar dat wil niet lukken
Want telkens, als ik het niet verwacht
Krijgt mijn hart weer van die nukken
Denk dan aan jouw voel ik mij even blij
En dan val ik weer in stukken
Ik wilde
Ach hoeveel ik het ook wilde
Jij zit zo diep in mijn hart, mijn hele lichaam
Er tegen vechten heeft geen zin
Ik laat mijn gevoelens maar gaan
Zal jouw nooit vergeten, dat zie ik nu wel in…
lachebekje1988: | Dinsdag, maart 21, 2006 22:32 |
Moeilijk voor je, maar met de tijd zal het verdriet minder worden. Liefs, Moederlachebekje1988 en Lachebekje1988 |
|
nippy: | Dinsdag, maart 21, 2006 21:55 |
hey meis..weer zon mooi gedicht...weet helaas wat je hebt moeten doormaken...ooit komt de dag dat je het een plaatsje kan geven ps thnx voor je lieve reacties knuffel |
|
vlokje: | Dinsdag, maart 21, 2006 21:51 |
Mooi gedicht, heel lief geschreven. liefs sylvia |
|
twistel: | Dinsdag, maart 21, 2006 21:30 |
vergeten gaat vaak niet, maar probeer het een plaatsje te geven, dan doet het minder pijn, ik weet wat je door maakt, ik zit met hetzelfde, het zal ook nooit makkelijk zijn , altijd maar moeilijk.. maar je komt er wel doorheen uiteindelijk Sterkte Twistel |
|
Auteur: kronkel | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 21 maart 2006 | ||
Thema's: |