ik kan niets anders dan schrijven
wil alleen maar tijd verdrijven
schrijven is het enige dat lukt
andere dingen gaan er onder gebukt
kan nergens echt aandacht aan schenken
maar met schrijven hoef ik niet na te denken
alleen maar voelen en gaan
hopen dat deze taal wel wordt verstaan
dat ik mijn gevoelens duidelijk krijg
wanneer ik alles aan elkaar rijg
losse flarden van gevoel
veroorzaken een hoop gewoel,
gerommel, gestommel in mijn hoofd
dit had je me niet beloofd
vertrouwen mijn hoogste eis
hoe makkelijk geef ik dat weer prijs
ik kan het niet zien, weet het niet
momenteel is er alleen verdriet
onzekerheid, geschonden vertouwen
waarop moeten wij nu verder bouwen
is vertrouwen niet de onderste laag
die alleen maar groeit, gestaag?
ik vind het fijn, wij bij elkaar
maar toch voelt het nu vreemd en raar
ik wil heel graag, maar mijn gevoel en lijf
weten niet altijd of ik wel blijf
moet ik niet gaan staan waar ik voor sta
en je vertellen dat ik ga
ik weet het niet, het doet zo'n pijn
tegelijkertijd wil ik graag bij je zijn...