Het was zeker geen chocola, wat in haar handen lag
misschien wat anders, zoals een toffee zonder papiertje
ze staarde ernaar,legde een pink erop
en maakte een klein gaatje, waar haar tong in kon
Van zoet hield ze meer dan van zuur
het verwende haar zo net zoals muziek
een dans in een zaal vol siertegels
waar lamplicht vervangen werd door kaarsen
Of ze Louis Amstrong hoorde of Vandenberg
het ritme bepaalde het gemoed
van majeur humeur tot het mineure
waar gezicht verschool achter boek
Ruwheid verdween toen alles was gepolijst
de zaal vol meubels,de stekels van het leven
een bloem was ze waar men de vingers aanprikten
al had men nimmer de zachtheid van de bloemblaadjes gevoeld