Jij weet niet
Jij weet niet
Hoe jij mij achterlaat
Telkens als jij mij verlaat
Jij weet niet
Dat het voelt als sterven
Eind van mijn leven
Dat telkens als jij terug komt
Weer aan mij terug word gegeven
Jij weet niet
Dat als wij samen zijn
Het is al hemel op aarde
Niets om ons heen
Heeft meer waarde
Jij weet niet
Nee, jij beseft het niet
Hoeveel jij voor mij betekent
Doordringen tot jou lukte niet
Voel mij geketend
Heb zelf de ketens met mijn liefde gesmeed
Misschien dat jij daarom de werkelijke liefde
Tussen ons vermeed
Dat jij dit aan zag komen
En niet toegaf aan onze dromen
Ik wist het niet
Jij weet niet
Dat jij mij achterliet
Geketend, met zoveel verdriet
Ook al had jij het wel geweten
Had het jou toch niet verweten
Want ook al voel ik nu alleen nog de kou
Jij weet niet
Dat ik ondanks alles, nog steeds van jouw hou…
Syl: | Zondag, maart 19, 2006 20:30 |
Tja ... dat moet slijten,echte liefde roest niet ... onthou dat !! Syl xxx |
|
hiljaa: | Zondag, maart 19, 2006 20:12 |
droef maar mooi verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Catharina Sophia: | Zondag, maart 19, 2006 20:11 |
Waauw, prachtig. Dit gedicht beschrijft heel goed hoe ik me vaak voel! xxMij |
|
vlokje: | Zondag, maart 19, 2006 20:08 |
Je bent weer lekker op dreef!! Mooi hoor, liefs sylvia |
|
Auteur: kronkel | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2006 | ||
Thema's: |