Door het uiterste hoekje van mijn oog
Bewonder ik iets onwaarschijnlijks moois
Men zei: ”het was een engel die daar vloog”
Ik vroeg haar naam en men zei, Joyce
Prachtige ogen in een zacht gezicht
Een wonder schone lach
haar vleugels open en weer dicht
Dat ik haar nooit eerder zag…
Ze liet zich dalen naar de grond
Ze keek mij met iets wat vochtige ogen aan
en zo stijf dat ik daar stond
Toen ineens liep er een traan
van afstand een gezicht van staal
Maar zoals ieder ook een verleden
Ik luisterde aandachtig naar haar verhaal
Dit meisje had veel geleden
problemen in en rond het huis
Momenten van vreugde en van pijn
geen betrouwbare vrienden om haar heen
maar ik zal er altijd voor haar zijn…