Ik zie je foto en het is dan,
Dat ik me realiseer dat ik terug wil,
De tijd in, en als het kan,
Andere reactie, die een verschil,
Zou maken, in hoe het nu gaat,
Hoe ik me voel, en hoe ook jij,
Je beweegt, en waar je staat,
Naar andere meisjes toe, en ook mij,
Niet kwijt zou willen, of dat,
We in ieder geval elkaar nog zagen,
Tussen ons nu, een groot gat,
Andere zaken, vullen jouw en mijn dagen.
Maar dat betekend niet dat ik al deze tijd,
Van je houd, en raak ik graag,
Mijn verhalen aan je kwijt,
Maar ik zit met de vraag,
Voel jij dit ook? Onzekerheid maakt me,
Helemaal gestoord, ik zeg je te haten,
Zal het ooit nog goed komen, zullen we?
Het verleden achter ons kunnen laten?
Ik zie je foto en zie daar,
Hetgeen wat ik zou willen, maar,
Ik kan het niet, met m’n verstand,
En zeker niet zo aan de hand,
Van wat je me geflikt hebt en dus,
Is alleen op de foto waar ik je kus,
Hetgeen dat ons nog zegt,
Het was een leuke tijd. En niet terecht,
Dat je me na afloop zo kwetste door,
Meiden te hebben, míj níet op te vangen,
Maar me wel in te fluisteren in m’n oor,
Nog altijd naar me te verlangen.
En ik zie je foto en het is dan,
Dat ik me realiseer, we zijn er nog lang,
Niet klaar mee, ik ben nog in de ban,
Van je woorden, je lichaam, en over m’n wang,
Lopen de tranen, van alle onmacht,
Want het lukt me niet te verzinnen,
Waarom ik zo doe als ik doe, en terwijl je wacht,
Vraag ik me alsmaar af wat ik voel vanbinnen.
Want hoe hard ik je ook zeg te haten,
Of hoe graag ik ook terug de tijd in willen zou,
Het anders laten lopen, het zou toch niet baten,
Want mijn liefde, voor alleen jou,
Is onvoorwaardelijk.