Vroeger waren we altijd samen.
Niets kon tussen ons komen.
Steeds bij elkaar.
Vrienden, beste vrienden.
Dat dacht ik toch.
Maar we groeiden uit elkaar.
Ik kon het niet verdragen.
We spraken nooit meer af!
Ik stortte in.
Maar bleef lachen.
Ik was jaloers,
Ik zag je nooit meer buiten school.
Toen verlangde ik meer & meer naar school.
Want toen zag ik je.
Nu behoor je tot een ander meisje,
je houdt van haar.
En ik van jou .
Nu ben je in school ook niet meer bij mij.
Je bent bij haar.
Ik zie je bitterweinig. Maar toch oh zo graag.
Het enige dat we nog samen doen is naar school toe gaan.
Hoe gaat het, Steffi?
Goed.
Ik draai me om.
Ik weet dat het niet goed gaat!
Warme tranen vallen langs mijn gezicht.
Of is het bloed die een uitleg zoekt?
Het werd stil.
Ik zie je naar haar toe gaan
& ik denk...
Aan dat ene moment met jou