Door Jaap van Duijn, 14-11-2001
Gegroet, Aphrodite van de kanker
Mijn Nemisis van brandend genot
Met mijn rode lippen omhels ik je.
Jij bent het die mij doet denken aan de dood.
Je geeft me nu zoveel,
maar zal straks alles dubbel tot je nemen.
Maar dan ken ik je niet meer,
je bent tot rook en as vergaan,
En met een zuchtje wind verdwenen.
Gegroet, zuster van de dood.
Stamgast van mijn longen.
Je bent op, je gaat altijd te snel
Later zullen we weten of ik jou,
of jij mij zal voeren naar de hel.
Gegroet, we zien elkaar in hoge nood.
Ik heb je eeuwig nodig,
Mijn getuige: de dood!!
Rechter