ik schreeuw van de pijn.
Je kent me niet.
Zoals je me kon.
Je bent gestopt met luisteren.
Op het moment dat ik je het meest nodig had.
Je kunt me niet zien.
Hoe je me zag.
De waarheid is makkelijk.
Je hoeft me niet van de grond te rapen.
Ik schreeuw,
Schreeuw van de pijn.
Je bent alle woorden voor mij.
Van pijn naar slechter.
Er is geen weg terug.
En ook al zal die er zijn.
Jij zult nog steeds jij zijn.
En ik nog steeds ik.
Dus zeg gedag.
Misschien houd je niet van me.
Zoals ik van jou houd.
Maar er is schoonheid in de donkere tijden.
Maar ik ben niet bang.
Dus ik schreeuw weer van de pijn.
Er is geen weg meer terug.
En ook la zou die er zijn.
Jij zult nog steeds jij zijn.
En ik nog steeds ik.
Er zal niks veranderen.
Maakt niet meer uit wat je zegt.
Ik blijf toch het zelfde.
Dus ik schreeuw weer van de pijn.
Sorry, ik moet mezelf zijn.
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Woensdag, maart 08, 2006 21:10 |
| heey liefje... ik ben er altijd voor je.. meer weet ik niet te zeggen.. wees jezelf.. dat is oké ! liefs hvj meisj | |
| J-o-Y-c-E: | Woensdag, maart 08, 2006 18:36 |
| Meis..liefurd..gaat dit over die ene vriendin van je??Ben er altijd voor je hea..dat weet je..HOu van je.!!Kus Joyce | |
Over dit gedicht
| Auteur: girl with a little smile | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2006 | ||
| Thema's: | ||