Fantasie tot een wereldwijde liefdesband
Met een Opus zoveel… als een concerto koud
Is de harmonie, waarmee ik val door de mand
Alsof men een notenbalk zonder noten wou
Mijn vriendschap lijkt wel een luchtschip maar onbemand
Maar had ik dit woord nu eens mooi bekleed met goud
Wie weet zou het dan doordringen tot hun verstand
Dat hoe meer zij falen, hoe meer ik van hen hou
Daarom meer ik met mijn schip aan van land tot land
Al over bergen, doorheen steden tot diep in het woud
Omdat ik niet wil dat zo’n mooie boodschap strand
Door wie kwaadwillig of niet vraagt: “wat doe je nou
En zo zie ik de mensen samen hand in hand
Op de ganse wereld rond, zonder voorbehoud
Tenzij voor hen die blijven vechten tand om tand
Tot ook zij zullen zeggen: wat waren wij fout