Achter de grote zware deur.
Zit een meisje heel alleen.
Ze is bleek ze heeft geen kleur.
En haar hartje zo koud als steen.
Niemand weet wat er gebeurt.
Als de deur daar dicht gaat.
Haar hartje is verscheurd.
Omdat iedereen haar zo alleen laat.
Zullen we ooit te weten komen.
Wat zich afspeelt achter die deur.
Zie soms dingen in mijn dromen.
Denk aan haar en verschiet van kleur.
Op een dag dan gaat de deur open
Zal ze dan nog wel bestaan
Ach ik kan het alleen maar hopen.
Of is ze van verdriet heengegaan.
fredie: | Dinsdag, maart 07, 2006 11:35 |
ja ik word hier stil van love fredie |
|
remie: | Dinsdag, maart 07, 2006 07:42 |
soms zijn we de kleine meisjes die de grote zware deur niet openkrijgen, misschien maar goed ook...liefs Remie | |
_Zonneschijn_: | Dinsdag, maart 07, 2006 06:41 |
Zo intens ik ben hier zeer stil van geworden! Liefs |
|
mums: | Dinsdag, maart 07, 2006 00:56 |
ach als we eens wisten wat er acher die gesloten deuren zich afspeelde. Jammergenoeg kun je niet ieders leed op je schouders nemen,want dan ga je erzelf onderdoor. Soms zie je zoveel pijn en leed,dan ga je je nog schuldig voelen dat je er niet voor hun was. Moeilijk he,er is zoveel verborgen leed. liefs mums |
|
Peter van Tiel: | Dinsdag, maart 07, 2006 00:47 |
Mooi maar helaas wel erg triest. Trustenknuffie, Peter. |
|
Raira (Ria): | Dinsdag, maart 07, 2006 00:41 |
mooi kan ik hier niet gebruiken wel intens verdrietig klinkt het ik hoop dat dat meisje haar geluk terug vindt liefs knuff Ria |
|
Niniki: | Dinsdag, maart 07, 2006 00:34 |
Mooi Rian. Slaap lekker zo. Trustenknuffie Nini |
|
Bengelmans: | Dinsdag, maart 07, 2006 00:31 |
mooi verwoordend gebracht groet bengelmans |
|