We hadden maar drie maantjes: maar jij maakte het uit
nu is het alweer winter, ik ben alleen en denk aan jou
Het is weer shit; kniezen en piekeren, staren door de ruit
Nu ben ik alleen, voel me vies
omdat ik in de"verkering tijd" niet van jou gehouden heb
maar nu wel: van daar mijn geknies
Ik had gehoopt dat het me zou straffen: dat geklep
bij mijn vriendinnen was ik populair
ze dachten ,, Die heeft het te pakken" Maar het was allemaal nep
Misschien straalt er voor mij nog een beetje licht
van daar dit gedicht