Het mes
ik verlang naar het mes.
Dat ene scherpe mesje .
Dat ik in me arm wil hebben.
Ik haat dat ik zo moet leven.
Ik haat het.
Om me echte ouders niet te ken.
Ik kan me pijn nooit aan me gezicht laten zien.
Het staat in me arm.
Allen krassen.
Diep.
Lang.
Al ik er naar kijk voel ik de pijn al weer
Diep
Diep
In me hart
In het donker waar ik me echte gezicht vertoon.