Niemand weet hoe ik me voel
Niemand weet hoe ik denk
want ik doe me voor
als een volmaakt persoon
geen blik,
geen traan,
geen enkel teken,
verraad me
hoe ik mer werkelijk voel...
Als een mooi plaatje
glimlachend, welbespraakt
ziet men mij op foto's staan
horen me praten,
als een succesvol individu...
Maar van binnen zie ik mijzelf
als een verscheurde foto.
Oud, verkerukt en misvormd
door het leven,
door de mensen,
door de dingen die zijn meegemaakt...
Ik snij en kras tot bloedens toe
om maar iets te voelen
van de menselijkheid
die ik ooit gevoeld en gekend heb.
Ooit zal ik leren,
weten en ondervinden
dat ik menselijk kan zijn.
Ervaren, meemaken
hoe ik het leven kan bespelen
met zachte muziek.
In plaats van dat het leven mij heeft bespeeld
met haar zware, doffe klanken...