Dood en liefde, kunnen niet zonder leven zijn
De liefde die geeft ons vreugde, en zonneschijn
Waarna de dood dan neerdaalt als een eindrefrein
Te water, te lucht of ergens op het terrein
Dus hoef je niet te leven, als was reeds je dood
Maar oprechte liefde geven, open en bloot
En al ben je nu rijk, arm, slim, dom, klein of groot
We komen toch alle voort, uit die moederschoot
Zo zie ik mij hier, eenzaam op de wereld staan
Als ik niet iemand zoek, om mee verder te gaan
Op die lange of kort durende liefdesbaan
Zodat de dood mij niet kinderloos neer kan slaan
De dood die mij danken moet dat ik er eens was
De dood die ik dank voor de toer op zijn kompas
Zo liefdevol aan die bovenkant van het gras
Zo liefdevol kom die rust mij nu goed van pas