Sterfbed
Aangevreten door de tijd
zag ik de tanden van het uur
als littekens in zijn gezicht
Mijn vriend, en oude schrijver
lag op zijn sterfbed
en ik las hem, een laatst gedicht
Hoe hij de klappen van het leven
had doorstaan, maar voor de tikken
van de klok, geen weerwoord had staan
Ik las hem over vroeger, vreugde
drank, veren en vergeten teksten
ik las hem, de vruchten van zijn bestaan
En ik wilde nog over zoveel lezen
liefde, spijt, nacht en vriendschap
maar mijn tijd was om
Ik voelde het beven van zijn hand
alsof hij de mijne nog eenmaal schudden wilde
en toen stierf hij, uit ouderdom
F.