helen (duo E&L)
helen
Gestremd en met gebalde vuist
ontdoe ik mij van jou begrip
tot het mij verbaasd en ik mij
spiegel in het moment van het weten
een intense beleving van saamhorigheid
boezemt op sommige momenten
angst in voor het pure geluk
wat als sneeuw over ons heen vlokt
jij sommeert me om de branding te weerstaan
die mij sleurt in ongewisse wateren
en behoedt mij door slechts je handen
te laten stralen met liefde die mij heelt
spiegels worden in reflex voorgehouden
waarbij we samen diepe ravijnen overbruggen
enkel door elkander te verstaan
met alle lasten die op schouders rusten
Elze & L!@
Reacties op dit gedicht
| _Zonneschijn_: | Woensdag, maart 01, 2006 07:54 |
| Schitterend vriendschapsgedicht door jullie beiden geschreven! Liefs |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Dinsdag, februari 28, 2006 20:50 |
| heel mooi vriendschaps gedicht! hoewel: de eerste strofe begrijp ik niet helemaal... (jouW begrip; mij verbaasT) namasté, Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: L!@ @ Elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||