Een mens, blij of eenzaam, groot of klein,
kan soms zo kwetsbaar zijn.
Niemand heeft nu een vermoeden welke last ik moet dragen,
welke gedachten mij nu belagen.
Op een onbewaakt moment gaan ze toeslaan,
meedogenloos eindigend in een bittere traan.
Il Divo neemt me nu mee op een melancholische toon,
ook jij schreef ooit "I believe in you" oo zo schoon.
Ze zingen wèl dat ik mijn hart moet volgen,
en dat het dan oplost de kopzorgen.
Maar deze nachtelijke eenzaamheid,
neemt jouw droomprinseske mee naar zijn koninkrijk.
Het is er verdomd koud en kil,
ik voel mijn hartslag, verder muisstil.
Je zweeft nog na in mijn hoofd,
van al mijn zinnen beroofd.
Mijn gedicht raakt misschien kant nog wal,
ben zelfs niet zeker dat het jou bereiken zal.
Ik doe geen moeite om er een kopie van te maken,
dat het dan maar ergens in de prullemand gaat geraken.
Of wordt het gelezen door een witte engel,
die ooit op aarde was een schattige berner-bengel.
Sorry dat ik dit van mij moest afschrijven,
kwil zeker geen medelijden opdrijven.
Eén ding is zeker, ik ben net zoals jij,
eens droef, eens uitbundig blij.
Want op dit aardsbestaan,
droogt de liefde wel meer dan één traan...
Beautyke2you