Toekomstroute
Toen wij samen gingen
tot we niet verder konden
en onze weg belemmerd werd
door jouw herinneringen.
Daar ik de beelden niet kon plaatsen
en jouw ogen huilden
leek mij duidelijk genoeg
dat het verleden herontdekt moest worden
Eén voor één werd de muur gebroken
door jouw handen de mijne- ineengeslagen -
en wij vervolgden onze weg
op zoek naar de toekomst.
Reacties op dit gedicht
| druppeltje: | Maandag, februari 27, 2006 15:16 |
| heel erg gevoelig, mooi liefs |
|
| wolkie: | Maandag, februari 27, 2006 10:09 |
| Heel mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: .rose | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||