dood spreekt zacht zijn gebed
ze wuiven en zwaaien
de vingers gespreid
een wereld vol handen
ik droom ze altijd
dan wil ik ze raken
om samen de
dag te gaan maken
te spelen met tijd
het spel verandert
de stemming heel snel
vuisten worden geheven
woede is overgebleven
gezichten zijn strak
het wiegen voorbij
ze vloeken en dreigen
slaan in op weerbarstige lijven
stilte wordt voelbaar
de massa ontzet
handen worden gevouwen
dood spreekt zacht zijn gebed
wil melker
23/02/2006