Het komt goed…
Soms door depressie overmand,
voelde ik soms hoe mijn leven vast liep…
Ik keek naar het leven vanaf de kant,
omdat de dood in mij ontsliep…
Nooit angstig, doch soms benepen,
mijn hartzeer door mij zo slecht begrepen.
Ik wil doorgaan, ik wil geen ziekbed,
misschien in het harnas gaan,
gewoon door, tot het hart echt stil blijft staan…
Geen keuzes meer hoeven maken,
in de wetenschap dat een ander toch bepaald,
gewoon mijn leven leiden,
zonder bemoeienis van deze of gene,
omdat ik weet dat mijn gezondheid,
uiteindelijk toch gewoon faalt.
Slecht één verlangen komt bij mij naar boven drijven,
één iets wat ik ooit graag wou…
Maar, wat ik nooit kon realiseren,
omdat ik minder verdienen zou…
Maar, ergens gloort er licht, achter de horizon,
ergens komt alles goed, het gaat er toch op lijken,
datgene; wat toen geen goed garen spon,
ik straks mijzelf, over een maand of drie,
mij mee kan verrijken..
Het komt goed…
John