naast de oude boom
tussen gras en mos
bloemen, helder water
warm strelende lentezon
mijn favoriete plekje…
ik zoek diep vanbinnen
naar die kwellende demoon
die me steeds te grazen neemt
heel handig is ie, dat is zeker
weet precies wat ik verlang
wat ik vind, verbaast me wel
geen groen slijmerig monster
maar teder alomvattend
zoet geurend en tintelend
wars van wetten en vrij
dat bewoont dus mijn hart
dat heerlijk, onbevangen gevoel
vredig, lieflijk en onschuldig
maar het past niet in ’t plaatje
van wie ’t niet begrijpen kan
misschien kan ik het gebruiken
voor wie komt met gebroken hart
maar zeg me vriend hoe ik leven moet
met het verstikkende, pijnlijke besef
dat ik je nu zo weinig geven kan?