Stilte
Stilte
Daar lig je dan heel stil en alleen,
in de kamer waar de zon scheen.
Af en toe hoor je mensen lopen,
die zitten te hopen.
Want je ligt daar heel stil en alleen,
in de kamer waar de zon scheen.
Dan is het gebeurt,
het moment waarop iedereen treurt.
Er is niets meer aan te doen,
nu nog een laatste zoen.
Je verliet ons met smart,
maar je blijft diep in ons hart.
Dit gedicht is voor mijn Opa
Daar lig je dan heel stil en alleen,
in de kamer waar de zon scheen.
Af en toe hoor je mensen lopen,
die zitten te hopen.
Want je ligt daar heel stil en alleen,
in de kamer waar de zon scheen.
Dan is het gebeurt,
het moment waarop iedereen treurt.
Er is niets meer aan te doen,
nu nog een laatste zoen.
Je verliet ons met smart,
maar je blijft diep in ons hart.
Dit gedicht is voor mijn Opa
Reacties op dit gedicht
| Merel 3: | Maandag, maart 06, 2006 15:42 |
| hoi hoi super mooi gedicht, kusje je klasgenootje danielle :) |
|
| Joycietje: | Zondag, maart 05, 2006 20:02 |
| Heej meissie, goed hoor, blijf schrijven! Dikke kus Joyce |
|
| Heroethic: | Dinsdag, februari 21, 2006 22:58 |
| heel mooi verwoord, ik voel de emotie in je woorden | |
| hiljaa: | Dinsdag, februari 21, 2006 14:00 |
| mooi droef neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Merel 3 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2006 | ||
| Thema's: | ||