ANGST

telkens weer die angst,angst voor alles.
ik haat het gevoel,ik haat mezelf.
ik lig in zoveel stukjes uit elkaar,
dat ik niet meer gelijmd kan worden...
maar,haat je jezelf zo erg dat je het wilt opgeven?
ik wel...
ik heb geen vrienden,heb geen hoop.
ik heb alleen angst,verdriet en pijn...
op school behandeld iedereen me anders,en doet raar.
de mensen die ik vertrouwde hebben mn vertrouwen geschonden.
ze hebben me grootste geheimen en persoonlijke dingen doorverteld.
daarom vertrouw ik niemand meer...
zelfs mn eigen familie niet.
ik heb geen contact met mn vrienden of familie.
nouja zo min mogelijk.
ik zit afgezonderd op mn kamer.
te dichten in een cirkel van kaarsen.
ik denk na over de dood,zelfmoord en mn leven.
mn vrienden hebben al doorverteld dat ik een overdosis had genomen in de zomervakantie.
kword nu zelfs zelfmoordterrorist genoemd.
als ik toch al zo word genoemd en ruzie heb met alles...
waarom pleeg ik dan geen zelfmoord...?
ik pleeg alleen geen zelfmoord omdat ik weet dat er bepaalde mensen zijn die me nodig hebben...
ik noem geen namen maar ik hoop wel dat hun weten dat ik er voor hun ben.

(zelfs al zijn ze er niet voor mij)
natuurlijk heb ik ook wel vrienden die me helpen maar het heeft geen zin want ik blijf leven...
net zolang tot er mensen zijn die me nodig hebben.
pas als iedereen zonder me kan...haal ik het niet