warmte in gedachten in een leeg glas
met woorden en gedachten omringd
zodat lucht het glas kan blijven vullen
en er geen barsten ontstaan

de warmte van een plekje in het glas
dat opborrelt enkel aan de gedachte eraan
de wanden die niet kunnen beslaan
want het is niet met woorden te bewijzen

de stille warmte die vraagt naar
de omklemming van het glas en hoopt
dat het glas eens breken zal
om meer dan lucht alleen te dragen

wanneer het glas dan gebroken is
zal de warmte zich verspreiden met al
wat in zich heeft zal zij de warmte enkel
groter maken dan zij reeds al is

en wanneer de tijd haar weer gevonden heeft
zal ze haar barsten weer helen,
haar warmte weer inpakken en wachten
tot ze het gemis weer delen mag