Krassen hier en krassen daar, het is 1 groot gevaar.
Het is een verslaving tot en met, vroeger nam ik zelfs m'n mes mee in bed.
Nu ben ik gewoon aan het proberen te stoppen, ik wil het niet meer ik wil m'n mes ergens ver weg van hier gaan droppen.
Ik kan het gewoon niet loslaten, ik had het wel gedacht, ik kon het al raden.
Niemand weet wat ik onderga, en dat ik er voor dit helemaal alleen voor sta.
Hou me tegen, anders zeg ik vaarwel en dan scheiden hier onze wegen.
*Dit is fictie voor mij en een deeltje waarheid, maar degene die ook krassen zullen zeggen dat dit werkelijkheid is en dat ze ook hetzelfde denken en meemaken.. je mag nooit zeggen dat je er alleen voor staat, je krijgt steun en hulp. maar stoppen dat moet je zelf doen, dat kan niemand in jou plaats!.. succes!*