Het is voor jou misschien alleen een nachtmerrie,
Iets waarover je droomt en leest,
Maar nooit komt het bij je op dat het je echt over komen kan.
Totdat het je wel overkomt,
En het maar aan je blijft knagen,
En het je niet meer met rust laat,
Het begint je zelfs te beheersen.
Je praat er al over,
Maar toch wil je het zelf doen, je wilt zelf een oplossing vinden,
En alweer zie je maar die ene oplossing,
Zelfmoord!
Op dat moment grijp je naar het mes,
Maar iets in je houd je tegen,
Iets zegt je het niet te doen,
Iets in je laat het mes vallen.
Dan pas besef je wat je voor plan was,
Dan pas weet je hoe je staat te trillen,
En dan zak je neer op de grond,
En huilt,
En dan besef je dat je het gewoon niet alleen kan.