zon ontspiegelt mij in dunne plassen
zoek ik je ogen om mezelf te zien
pak ik je hand om eigen warmte te voelen
vind ik in jou wat ik niet heb misschien
regen heeft me weggewassen
zon ontspiegelt mij in dunne plassen
haar warmte heeft me anoniem verdampt
wind verslijt gestaag mijn weerstand
erodeert de jaren tot herinnering
verstuift mijn leven door versnippering
ja ademt dagen langs mij heen
je handen voelen maar
herkennen slechts de kou van steen
ik ben een vaag herinneren
aan iemand die je zocht, ik tast
naar warmte die niet mocht
wil melker
9/11/2001