Vijfde, Zesde leerjaar,
zomervakantie.
Dat was de eerste keer, en niet de laatste keer.
Jarenlang, tot mijn 14de zweeg ik erover,
liet het gebeuren, kropte het op.
Toen kwam ik met iets naar buiten,
maar kon nooit tot in detail vertellen.
Nu zit de haat zo diep,
dat ik aangifte wil doen,
maar daarvoor moet ik alles uitleggen
wat gebeurd is, wanneer, met wie...
Dat kan ik niet..
Nu voor de eerste keer, wou ik alles aangeven,
wat ik vroeger nooit wou doen!
maar ik moest dus alles goed en duidelijk
tot in details weergeven..
Maar het is zo zwaar,
ik laat het gedacht van die aangifte zakken.
Zo moeilijk om te praten erover bij mijn psych,
en dan nogmaals alles vertellen op het verhoor..
Ik maar snotteren en stotteren..
Het is zoiezo teveel om te vertellen..
Jarenlang misbruik geef je niet zomaar bloot,
na een periode van eeuwig zwijgen.
*ben vroeger ook opgenomen geweest voor dit alles, en nu zie ik eindelijk alls zuiver, dat ik wou alles aangeven, mijn leven nu eindelijk beginnen. Mijn toekomst opbouwen, maar erover praten is zo zwaar na al die tijd dat ik gezwegen heb, het is zo moeilijk, dat ik neit weet of ik er eigenlijk wel wil mee doorgaan.. *