Puur geboren

omie schrijft

"Hoe vaak heb jij mij gedragen
door de eenzaamste nachten?
Zonder er om te vragen
bleef jij op mij wachten.

Hoe vaak heb ik gezworen
op mijn leven
en alles wat mij lief is...
en verloren?

Toch zag jij meer in mij
dan een hopeloos verloren ziel.
Een ooit puur hart
dat in handen van de duivel viel...

Hoe vaak viel ik
in een bodemloze put?
In een eindeloos verhaal?
In een leven zonder nut?

Maar jij hebt mij gedragen,
mij lucht gegeven.
Mijn bloed laten stromen,
mijn hart laten kloppen.

Zo vaak heb jij mij gedragen
zonder daar iets voor terug te vragen.
Maar met jouw liefde kwam de zon
door de zeeën van regen.

Jouw warmte die mij redde...
Wat een zegen
dat ik mijzelf na,zoveel jaren
eindelijk weer puur aan jou terug kan geven.

Dank je wel mama, voor jouw eindeloos vertrouwen...

Dit gedicht is door mijn zoon geschreven die nu al bijna 4 jaar gedetineerd zit in Portugal, maar mij steeds weer weet op te beuren met dit soort gedichten.
Dank je wel lieve zoon"