Mijn zoon
omie schrijft
"Onze laatste avond, helaas het wint nog telkens weer.
Jij belooft jezelf een avond, zoals vroeger...als weleer.
Kijk ik naar buiten, slaap je niet als in je dromen.
Rustig languit op de bank, nee in je auto.
Motor aan...droom je van je droom der dromen.
Waar moet ik zoeken naar jouw rust?
Verstop het niet, zeg het gerust.
Onze dagen zijn altijd te kort,
omdat jij niet wakker word.
Geen verwijt, ben gelukkig met iedere minuut dat ik lichtjes in jouw ogen zie.
Vanavond ga ik weer naar huis,weer verder in het leven.
Met ieder uur dat is gegeven.
Naar mijn hand kan ik niets zetten.
God die maakt zijn eigen wetten.
Zorg goed voor je vrouw en kind.
Hoop dat jij het eenmaal wint.
Geloof, hoop en liefde laat ik voor jullie achter.
Stop het in een doosje en kijk over een poosje.
Neem eruit wat nodig is.
Het raakt nooit leeg, blijft bestaan.
Neem dat van je mama aan.
Dank zoon dat je het probeerde toch een glimlach op te slaan.
Als je wilt neem ik die mee naar huis en bewaar hem in de kluis.
't Waren toch ook fijne dagen,
die ik in m'n hart zal dragen.
Kus je stevig, lieve zoon.
Je ziel en hart zijn wonderschoon."