gordijnen wuiven langs het raam
vitrage bolt en vlijt zich tegen glas
weer danst er iemand op de keien
ogen lijken niet meer waterpas
zijn dorst klopt aan de deuren
de muur weerkaatst de lach
zijn plas doet bomen treuren
handen zoeken naar houvast
hij speelt wat met zijn schaduw
en zet zich naast hem neer
met de handen saam gevouwen
bidden ze zachtjes tot de Heer
gein vindt ook zijn einde
als tranen stromen met gevoel
in een omhelzing van de wereld
valt hij kussend op zijn smoel
wil melker
12/02/2006
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 12 februari 2006 | ||
Thema's: |