Waar is het leven, het geluk
Kapot, stuk
Ik heb geen zin meer, laat me maar gaan
Zonder mij moet je leven voortaan
Maar dat lukt wel, je mist me toch niet
Geen traan, geen enkel verdriet
Mijn leven heeft geen zin meer
Het is toch maar onzin, wat ik leer
Muziek, dichten en messen zijn mijn leven
Ik ga opgeven
Ik kan niet meer, ik het niet, steek me neer
Doe me verdriet, doe me zeer
Het schijt me niet meer, laat me doen
Ik moet me van dit schijtleven ontdoen
Stomme woordjes zijn dit maar
Maar denk na, het leven is echt zwaar!
Voor mij vooral, door wat jullie mij aan doen
Dat zijn geen manieren, geen fatsoen
Misschien komt dit nog wel uit
Dat ik me echt voor het leven afsluit
Dat ik het aardse verlaat
En voor altijd naar de hel heengaat
Mijn leven is slecht, slechter dan ooit
Goed kan het niet meer worden, nooit
Zie dit niet als een afscheid, maar als gebod
Denk na wat je doet, je bepaalt over iemands lot
Heb je ook bij mij gedaan
Nu moet ik mijn ziel verslaan
Dat kan niet, het is onmogelijk
Maar voor jou, het is nog mogelijk
Om goed te zijn, goed te doen
Wees goed, toon fatsoen
Neem geen voorbeeld aan mij, ik ben slecht
Ik ben degene, die niet meer voor het leven vecht
Jij wel. Blijf vechten. Voor altijd. Geef niet op. Ga door.