zwak is de stem
die ik slechts hoor
fluisterend dichtbij
als ik zacht nader
koud de hand
in de mijne warm
trekt ze tegen gelaat
bleekbroos vragend
te angstig
om aardse los te laten
sterk de klop van hart
in flinterdunne pols
tijd strijkt gekruld
een lach op haar mond
zakt in rustig adem
waar ik de ronde vervolg
Don Gallo: | Woensdag, februari 08, 2006 19:13 |
sow, heerlijk geschreven. Heel mooi. liefs, |
|
hiljaa: | Woensdag, februari 08, 2006 09:37 |
droefmooi! en het voeld zo goed aan als ge die menskens ziet rustig slapen hé knufliefs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Woensdag, februari 08, 2006 09:31 |
De diepe rust die kwam om haar zo te verlichten in slaap die overnam Je werk moet je verrichten maar het stukje hart van jou dat jij haar zelf schonk is als gelouterd water waar zij zojuist van dronk... het draagt haar in haar lijden warmt haar, in haar pijn je kon haar zo verblijden door voor haar een stukje hemel te zijn... Je bent een geweldig mens Maria, kus.....liefsliefs, switi lobi |
|
mamsiemomo: | Woensdag, februari 08, 2006 09:23 |
Wat een heerlijke, lieve, oplettende nachtzuster. Prachtig geschreven! Liefs, Mo | |
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: Innerchild | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2006 | ||
Thema's: |