Maanden eenzaamheid en kou
Dolen om niet stil te staan
Het leven rond ons blijft ook verder gaan
Ik werd bedrogen door mijn hart, mijn ogen en... door jou.
Kan ik nog ooit iemand vertrouwen
zoals ik dat bij jou heb gedaan?
En met haar aan een toekomst bouwen,
haar vrije toegang tot mijn hart toestaan?
Even plots en onverwacht
als toen jij het hebt uitgemaakt
heeft nu plots een nieuwe pijl
me midden in het hart geraakt.
Bestaat "geluk" nog wel
in de wereld die ik ken?
Of is het allemaal een spel
waarin ik de joker ben?
Ik hoop dat ze kan begrijpen
dat ik deze keer
alles traag wil laten rijpen
m'n hart geneest geen tweede keer.
Ze zei: "Soms moet je je kans maar wagen,
zoals een valschermspringer doet."
Maar ik wil haar niet verjagen
want door haar voel ik me goed.