Voelde mij in volwassenheid kind
het gerijpte veld zag wit, zo wit
een bruidskleed puur,en de zon haar
stralen verrukt liet dansen zonder oordeel
op het klein en groot geheel
mijn meertje was drachtig
haar water kon mij vervoeren,
gedragen door de wind
naar mijn zomerse eilandje van verre
de winter was me welgezind
voelde mij in volwassenheid kind
voor het eerst nieuwe voetstappen
maar deed haast gewelddadig aan
in dat denken van volwassen
stil was het morgenuur en koud
de warmte in mijn hart voelde zon
voor even een rustpunt in het vroege
meer dan dat ik beseffen en vragen kon
willem
hiljaa: | Zaterdag, februari 04, 2006 09:35 |
in het stille morgenduur gelezen dit nachtelijk mooi gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Vrijdag, februari 03, 2006 23:12 |
Wondermooi en zoveel sfeer....heerlijk Willem Slaap lekker straks! Dikke kus, liefsliefs, switi lobi |
|