Dick van Poorten: | Woensdag, november 07, 2001 22:14 |
Moest'm wel 3 keer lezen, maar nou snap ik het. Heel mooi !! | |
catharina: | Dinsdag, november 06, 2001 23:36 |
brr krijg er kippevel van...er straalt een somberheid uit dit gedicht..een zwartheid...maar er is ook een lichtpuntje( zei de eeuwige optimist hahaha_...voel me ineens wel heeeel erg gelukkig met mn eigen leven!! jeetje zeg je zal zo verdorven zijn als in dit gedicht..en jezelf zo op en voetstuk plaatsen...jaa dan ben je ver heen..en het ergste is..dat ze het zelf niet eens in de gaten hebben ook...zielig he? liefsss cathje |
|
Albrecht Paul: | Dinsdag, november 06, 2001 16:04 |
Ik zet mijn voet niet nog eens midden in een reli-plas, maar zo lees ik het toch: jan-aan-de-lat heeft afgedaan. Maar even goed kan het om de vreugdeloze depri gaan, die zijn/haar volgelingen uitzuigt. In elk geval: dit hakt er goed in, er vallen spaanders. |
|
Zeeroosje: | Dinsdag, november 06, 2001 11:58 |
teveel omzich zelf geven is je eigen ondergang, wie kan leven zonder genegenheid en respect voor anderen, mooi verwoord Wil. lieve groetjes Roosje | |
Huting: | Dinsdag, november 06, 2001 11:36 |
Heel mooi Wil, groetjes Doortje |
|
elly: | Dinsdag, november 06, 2001 08:19 |
De teloorgang van een verdorven ego zoals altijd subliem verwoord. Liefs Elly xxx |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 november 2001 | ||
Thema's: |