De auto is zwart
zie krassen op metaal
op dashboard ligt een vlaggetje
met een afbeelding van haar
Regen kruipt over glas
dat door wissers wordt weggevaagd
ze vervolgt de weg
van huis tot rust
Aangepast is de snelheid
wanneer ze rijdt achter stoet
men lopend voor haar
de uitgestippelde weg aflegt
Men verstilt in gebed
kijkt om en denkt
het lopen verliep stroef
toen een dierbaar iemand gebracht werd
Naar eeuwige rust
Klaes: | Vrijdag, februari 03, 2006 08:03 |
mooie titel met rakend gedicht groet/klaes |
|
milamber: | Vrijdag, februari 03, 2006 00:34 |
rakend gr en sterkte (als het geen fictie is), kerwin |
|
mamsiemomo: | Vrijdag, februari 03, 2006 00:15 |
Heftig,.. maar mooi geschreven! Liefs, Mo | |
mums: | Vrijdag, februari 03, 2006 00:10 |
mooi beeldend gedicht, wordt ook altijd even stil als de sroet voorbij komt.Denkend aan het verdriet van de naasten. liefs mums |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 03 februari 2006 | ||
Thema's: |