zij...
Ze liep door de nacht
Helemaal alleen
Geen mens die aan haar dacht
Ze wilde heen
Een traan over haar wang
Lopend naar het bos
Alleen en bang
Haar haren los
Ze wilde naar haar moeder gaan
Die hoog in de hemel is
Zij die zo mooi was als een zwaan
Haar moeder die ze zo erg mist
Ze zei tegen de bomen
En tegen de bloemen op het veld
Dat ze naar haar moeder zou komen
Haar moeder, haar held
Ze wou een vogel zijn
Vliegend over zee
Vrij zijn en geen pijn
Met de andere vogels mee
Ze had een touw gevonden
Dat haar dood had kunnen zijn
Het touw aan een boom gebonden
Maar……het was te klein
Steeds verder het bos in
De morgen aangebroken
Verder lopen had geen zin
Ze ging een vuurtje stoken
Ze wilde dood, alleen maar dood
Pakte een scherpe steen
Uit haar arm kwam vloeibaar rood
Na een tijd, haar geest verscheen
Haar wens is uitgekomen
Nu is ze er niet meer
Waarom…….alleen de bomen
Maar die geven geen antwoord meer
Je hartje was in tweeën
We hebben je in de steek gelaten
Je huilde zeeën
Nu zul je ons wel haten
Nu slaap je je hele leven
Nú hebben wij spijt
Jij hebt je leven gegeven
Rust zacht, kleine meid