Ik heb het licht gezien.
Ik heb de warmte gevoeld.
Ik heb liefde gekend.
Mijn leven werd eindelijk positief.
Ik had me zelf eindelijk eens lief.
Nu verschijnen er weer donkere wolken aan de horizon.
Dezelfde wolken die ik een poos geleden ook niet aan kon.
Maar ik heb nog tijd.
Ik kan de wolken nog mijn rug toe keren.
Maar tot mijn grote spijt.
Heb ik van de vorige keer echt niets kunnen leren.
Ik weet niet hoe ik me moet uitdrukken.
Ik weet niet wat ik moet zeggen.
Mijn angst voor mijn demonen probeert me weer te onderdrukken.
Ik weet gewoon niet hoe ik mijn gevoellens moet uitleggen.
Ik kan echt niet met mijn gevoellens om gaan.
Misschien ben ik niet voor geluk en liefde in de wieg gelegd.
Misschien is al mijn ellende terecht
Ik heb het gevoel dat ik alleen maar loop te zeuren.
Dat mijn leven niets is om te betreuren.
Waarschijnlijk moet ik me gedragen als een man.
Ik weet alleen niet of ik dat wel kan
Hoe moet ik groot en sterk zijn?
Want van binnen voel ik me nietig,
Nietig en klein.