Ik heb verhalen en gedichten geschreven
Duizenden bladzijden er mee vol gekregen
En toch heb ik nooit één enkel woord gevonden
Zo mooi, als jou, zo lief en zo ongebonden
Verhalen aangegrepen al uit het leven
Met verzen en novellen zigzag doorweven
Maar mijn woorden waren als voer voor de honden
Want zelfs jij wist niet dat ze voor jou bestonden
Dus ging ik alleen, door dagen vol van regen
Doch eens bij jou, kwam ik het zonnetje tegen
Tijden van gelukkige uren en stonden
Die ik met geen zin, met woorden kan vermonden
Laat die herinneringen weer opflakkeren
Die ik door mijn onkunde niet kan zegenen
De snelheidsbeperking remt het opjakkeren
Waar de stilte, uw beeld brengt, over mijn wegen