Van vergezicht tot aangezicht
niets ontging de tijd in vergetelheid
elke markante rimpel die toont
verkregen door een lach of verdriet
is verdiend door niets te vergeten…
In drank verdronken door vrij te zijn
al die heimwee die wemelt in m’n hart
liefde die mij volgde soms voor één nacht
verdriet beschreven in duivelsverzen
het te grote bed eenzijdig gevuld…
Nee, niets vergeten, de wonden diep
de balorigheid van haar mevrouw l’amour
de orkaan die raasde of de lege vlaktes
tendensen in de poriën van mijn leven
die verademen bij verstrijken der jaren…
Het eeuwige verlangen naar iets in niets
een waan bleek vaak van korte duur
gesmolten door ijskristallen in dromen
ontnuchterd aan het ochtendontbijt
herhaald de geschiedenis zich tot aan het graf…
Nee, niets vergeten, men vergeet niets…
Hannes Minkema: | Zondag, juni 01, 2008 19:21 |
Uit "Men vergeet niets'' van Jacques Brel (1961): "Van vergezicht tot vergezicht van aangezicht tot aangezicht (...) Men vergeet niets, nee niets Men vergeet niemendal (...) Geen enkele kroeg waar men zijn pijn in drank verdrinkt om vrij te zijn Van al dat heimwee in het hart (...) Geen liefde die één enkele nacht Wat licht en hoop in ''t leven bracht maar die een waan bleek en van korte duur (...) En ''t grote bed ook zeker nie |
|
Ayla__: | Zondag, januari 29, 2006 20:37 |
Erg mooi gedicht! Kus |
|
milamber: | Zondag, januari 29, 2006 12:35 |
mijn complimenten voor dit gedicht erg goed gr kerwin |
|
Jeffry: | Zondag, januari 29, 2006 12:28 |
had ik al begrepen Nemesis, je open mond was van verbazing...bedankt voor jullie reacties en An je hebt het helemaal bij het rechte eind...;-) | |
Nemesis: | Zondag, januari 29, 2006 11:43 |
- lacht - mijn reactie was positief bedoeld. (blij dat ik het teruglees) Open mond van bewondering... |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Zondag, januari 29, 2006 10:40 |
zorgen verdriet en pijn liggen opgeslagen in je ziel, niet in je geheugen zo ervaar ik jouw gedicht... mooi! groetjes, An |
|
Ayla__: | Zondag, januari 29, 2006 10:34 |
Mooi verwoord gedicht, well done | |
Jeffry: | Zondag, januari 29, 2006 01:24 |
Neem ik je niet kwalijk Peter, Nemesis duidelijk wel,ik verklaar niet graag mijn gedichten, maar elke vreugd, verdriet en pijn blijven je volgen ten einde van je dagen, het zijn gebeurtenissen waarmee je rimpels hebt verdiend en naar mate je ouder wordt, zo ervaar ik het, komt de vergetelheid weer naar boven. | |
Peter van Tiel: | Zondag, januari 29, 2006 01:16 |
Aan het einde las ik, niets vergeten, men vergeet niets. Nou als je ouder wordt, vergeet je steeds meer. Ik heb een paar dagen geleden uren naar iets lopen zoeken, dat ik goed opgeborgen had. Alleen ik wist niet meer waar. Uiteindelijk wel gevonden, gelukkig. Maar even serieus, je hebt dit prachtig verwoord, al begrijp ik het niet helemaal. Maar dat ligt hoogstwaarschijnlijk ook weer aan mijn ouderdom. Slaap lekker, Peter |
|
Fri..: | Zondag, januari 29, 2006 00:36 |
Ik heb dan nog wel mijn mond dichtgehouden ( dat doe ik altijd hoor ;)) Maar dit, dit is wel schitterend. |
|
Nemesis: | Zondag, januari 29, 2006 00:27 |
pas aan het eind valt me op dat gedurende het lezen de hele tijd mijn mond open heeft gestaan. Zegt dat genoeg? |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 29 januari 2006 | ||
Thema's: |