Dat onverklaarbaar tegendraads
ik voelde me de woeste golven
de zee was er kalm, maar ik zag,
koppen van schuim
onverklaarbaar tegendraads gedrag
de kust te zien als verraderlijk
het zand te voelen als vurig venijn
geen mens toelaten in mijn toestand
te kijken in een doods ravijn
zwart toelaten, terwijl sterren stralen
wat te zien aan die schittering
het donker willen vasthouden
in mezelf een hoorzitting
op willen gaan in het niets
geen beeld van mezelf willen zien
nog de ander te willen voelen
en mezelf erop bedien
willem
remie: | Vrijdag, januari 27, 2006 21:54 |
pfff wat een gedichten vandaag, waar haal je het vandaan....liefs Remie | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 januari 2006 | ||
Thema's: |